Το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται σε ένα λόφο που δεσπόζει στην περιοχή ανάμεσα στα σύνορα μεταξύ Γερμασόγειας και Μουταγιάκας.
Κανείς δεν θυμάται αν υπήρχε κάποτε παρεκκλήσι στην περιοχή αυτή. Αυτό που θυμούνται οι περισσότεροι είναι πολλές πέτρες και ένα σχοινί σε ένα κοίλωμα, στη βάση του οποίου υπήρχε μια μικρή εικόνα του Αγίου Γεωργίου, φωτισμένη με κεριά από τους κατοίκους και τους περαστικούς.
Οι κάτοικοι του χωριού, που συχνά συζητούσαν στο καφενείο για το έθιμο των κατοίκων του Αγίου Αθανασίου να λειτουργήσουν στην ερειπωμένη εκκλησία της Παναγίας Σφαλαγγιώτισσας την Τρίτη της Λαμπρής, αποφάσισαν να το καθιερώσουν και για τον Άγιο Γεώργιο με πρόταση του Γεώργιου Πϊττη.
Λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, μερικοί κάτοικοι του χωριού καθάρισαν το χώρο με σκαπτικά μηχανήματα και η Θεία Λειτουργία άρχισε να τελείται σε προσωρινό χώρο σε καθορισμένη ημέρα.
Μετά τη Θεία Λειτουργία, αποφασίστηκε να χτιστεί στο χώρο αυτό εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο (1951). Τα οικονομικά της εκκλησίας ήταν πενιχρά, οπότε οι κάτοικοι, με επικεφαλής τον ιερέα της κοινότητας, πατέρα Σολωμό, εργάστηκαν εθελοντικά για κάποιο χρονικό διάστημα και έχτισαν ένα μικρό παρεκκλήσι με υλικά που βρέθηκαν στην περιοχή.
Ως αποτέλεσμα, η εκκλησιαστική επιτροπή (αποτελούμενη από τους Οικονόμο Νικόλαο Μαρνέρο, Ιωάννη Κρανό, Γεώργιο Ασημένο, Χρύσανθο Χριστοδούλου και Δημήτρη Φουρνάρη) αποφάσισε το 1981 να κατεδαφίσει το παλιό εκκλησάκι και να χτίσει ένα νέο, ασφαλές στη θέση του.
Φωτογραφία: Πανίκκος Λουρουτζιάτης
Τα αρχιτεκτονικά σχέδια εκπονήθηκαν δωρεάν από το αρχιτεκτονικό γραφείο Παντελίδης & Συνεργάτες και τις οικοδομικές εργασίες ανέλαβε ο Μιχάλης Σεργίδης έναντι 12.000 λιρών. Στη συνολική ολοκλήρωση του έργου συνέβαλαν οι ακόλουθοι: Αναστασία Χριστοδούλου, Ερμιόνη Κούλλε, Ιάκωβος Στυλιανού, Σάββας και Ελένη Ιωάννου, Άννα Κούσουλου.
Φωτογραφία: Πανίκκος Λουρουτζιάτης
Πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η ιστορία της αγοράς της καμπάνας, όπως την αφηγήθηκε ο Οικονόμος Νικόλαος Μαρνέρος.
Ο Ιάκωβος Στυλιανού είχε δώσει στον Οικονόμο 100 λίρες για να αγοράσει την καμπάνα. Όταν όμως επισκέφθηκε το χυτήριο, του ζήτησαν 200 λίρες και επέστρεψε στο σπίτι του μπερδεμένος. Ωστόσο, η επιθυμία του να αγοράσει την καμπάνα δυνάμωσε και προσευχήθηκε θερμά στον Άγιο για να πάρει τις υπόλοιπες 100 λίρες.
Ένα Σάββατο, μετά από μια βαπτίση στην Αγία Παρασκευή και πριν φύγει από την εκκλησία, ο Οικονόμος Νικόλαος βρήκε το επιθυμητό ποσό πάνω στην Αγία Τράπεζα σε έναν φάκελο χωρίς το όνομα κανενός. Αυτό το απροσδόκητο γεγονός ώθησε τον εφημέριο να ευχαριστήσει τον Άγιο και να αγοράσει μια καμπάνα για το παρεκκλήσι του.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1982, το παρεκκλήσι εγκαινιάστηκε από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λεμεσού κ. Χρύσανθο ενώ από το 1965, το έθιμο έχει αλλάξει και στον Άγιο Γεώργιο λειτουργεί ο ιερέας δύο φορές το χρόνο, την Τρίτη της Λαμπρής και την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος, στις 3 Νοεμβρίου.
Από ανεξακρίβωτες πληροφορίες, στην περιοχή – που ονομάζεται και Παλιομονάστηρο – βρισκόταν κάποτε (ίσως στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους) κτισμένο το χωριό, και πολλοί από μας θα θυμούνται μέχρι το 1976 τα ερείπια κατάλοιπων Γοτθικών κτισμάτων, γνωστών ως σπίτια της Ρήγαινας.
